«شهادت»؛
نوعی؛ «مدیریت» است،
آدم‌های «معمولی»؛
خیلی هم که «موفق» باشند؛
«زندگی» خود را؛
«مدیریت» می کنند؛
اما «شهدا»؛
«مرگ» خود را نیز؛
«مدیریت» میکنند.
«شهادت»؛
یعنی؛ «زندگی‌مان» را؛
کجا؛ «خرج کنیم»؛
که؛ «زندگی دیگران»؛
«معنی» پیدا کند.
«شهادت»؛
نوعی؛ «مدیریت» است،
آدم‌های «معمولی»؛
خیلی هم که «موفق» باشند؛
«زندگی» خود را؛
«مدیریت» می کنند؛
اما «شهدا»؛
«مرگ» خود را نیز؛
«مدیریت» میکنند.
«شهادت»؛
یعنی؛ «زندگی‌مان» را؛
کجا؛ «خرج کنیم»؛
که؛ «زندگی دیگران»؛
«معنی» پیدا کند.
